Heeft excuses aanbieden voor mijn lange absentie nog zin? Hahah
Op het moment dat ik deze blog schrijf ben ik officieel nog 29!! Na 10:00 ben ik officieel 30 jaar!
Whoee!?
Hoe keek jij vroeger aan tegen 30 jaar worden, toen je 12 of 16 was? Ik dacht altijd, dat als je 30 bent. Dan heb je een baan, huisje en een vriend/partner misschien zwanger?. Dan ben je volwassen enzo.
Wat heb ik? Een huur appartementje, al 12 jaar lang singel, heel veel planten, een vrachtwagen met 2 aanhangers aan mentale/psychische shit (work in progress!). Maarrrr…. IK HEB WEL EEN BAAN!!!
Ook echt nog maar een week hoor. Moet het contract nog onder tekenen, maar ik heb wel een baan. Er was gewoon iemand die iets in mij zag, die in mij geloofde. Ondanks dat ik door de covid crisis na mijn afstuderen 2 jaar lang compleet iets niet studie gerelateerd heb gedaan!
Ik weet niet wat ik op het moment spannender vind. Het feit dat ik 30 ben straks en dan het ook nog kunnen uitspreken. Of dat ik straks betaald krijg voor iets wat ik leuk vind om te doen. Hoop dat ik het nog kan, dat ik ze niet ga teleurstellen. Mijn eerste werkdag is 14 juni!
Vroeger heb ik echt vaak gedacht, dat het nooit goed met mij zou komen. Door mijn ADHD en Dyslexie bakte ik er niets van op school. Heb met heel veel moeite VMBO-T kunnen halen. Had op school, weinig tot geen aansluiting met anderen en dacht altijd dat ik te dom was voor een HBO diploma. Dan had ik ook nog sinds mijn 16de een eetstoornis, waar niemand wat van wist, waardoor ik mij zelf een hopeloze mislukking vond. Het zou nooit wat met mij worden, moest allang blij zijn als ik een klein plekje voor mezelf kon veroorloven en werk had wat best oké / vol te houden was.
Als ik dan een helder moment heb waarbij ik terug kan kijken op mijn leven en wat ik allemaal gedaan heb en mee gemaakt heb. Dan snap ik echt niets van mezelf, waarom doe ik zo moeilijk over alles?
Ik heb de halve wereld al mogen bekijken. Ben op de meest bijzondere en magische plekken geweest. Heb bijzondere mensen mogen ontmoeten. Heb 2x een half jaar in het buitenland mogen wonen. Heb ook veel verloren, mensen en al mijn bezittingen door een brand. Helaas 2x om verschillende redenen gepest voor langere tijd. Stage mogen lopen voor het grootste tv-productie bedrijf van Nederland. Ben ongeveer 10x verhuisd, waar van de de laatste 6x ik helemaal zelf geregeld heb. Ik heb in de krant gestaan en ben op tv geweest in een programma. Heb voor de minister president van cultureel erfgoed mogen presenteren. Veel geschiedenis van dichtbij gezien en vast mogen houden. En vergeet niet dat ik mijn HBO diploma heb gehaald en een baan gekregen. Heb al 6 jaar een fantastische vrienden groep, met echte vrienden. Ondertussen ben ik ook ruim 2 jaar lang al bezig met verschillende behandelingen/therapieën om meer van mezelf te houden.
En dat allemaal in 30 jaar tijd en dan heb ik nog 2x zo lang te gaan ongeveer. Ben vast nog wel dingen vergeten te noemen. Zoals ik zei heb zoveel meegemaakt en gedaan, voornamelijk in de positieve zin.
Komt het dan toch allemaal goed met mij?
Ik ben benieuwd wat de volgende 30 jaar mij gaat brengen. Of beter nog, waar ik mij zelf heen ga brengen!
コメント